menu

Terapia poznawczo-behawioralna

Podejście poznawczo-behawioralne jest jednym z najlepiej zbadanych i najskuteczniejszych podejść terapeutycznych w historii psychoterapii.

Wywodzi się z behawioryzmu, kierunku psychologicznego, zgodnie z którym nasze zaburzenia wynikają z wyuczonych (i możliwych do jasnego zdefiniowania oraz zmierzenia) reakcji na określone bodźce

Terapia poznawczo-behawioralna czyli jaka?

Ten nurt terapii wynika z połączenia modelu poznawczego (czyli dotyczącego myślenia) i behawiorystycznego (opisującego zachowanie) funkcjonowania człowieka. U podłoża tych koncepcji leży założenie, że procesy uczenia się wpływają na nabywanie i utrwalanie przekonań dotyczących siebie samego, innych, sposobu widzenia świata oraz na nasze zachowanie.

Podstawowym pojęciem w wyjaśnianiu trudności, z którymi boryka się człowiek, jest „schemat poznawczy” – spójna i utrwalona wiedza danej osoby. Na nasze codzienne zachowanie wpływa wiele różnych schematów poznawczych, ukształtowanych przez splot czynników takich jak: wychowanie, przeżywane uczucia, znaczące wydarzenia w życiu, nabywane w różny sposób przekonania na temat siebie, innych oraz świata.

Na czym polega psychoterapia?

Psychoterapia poznawczo-behawioralna jest metodą leczenia. Celem pracy terapeutycznej jest zidentyfikowanie problemu i poprawa naszego aktualnego funkcjonowania. Sesje terapeutyczne, prowadzone raczej dyrektywnie, zakładają dużą współpracę terapeuty z pacjentem. Pacjent jest uważany za eksperta od samego siebie i przeżywanych przez siebie trudności. Natomiast psychoterapeuta jest ekspertem od rozpoznania oraz rozumienia mechanizmów powstania zaburzenia. Proponuje on sposoby oraz techniki prowadzące do zmiany w naszym funkcjonowaniu.

Terapia poznawczo-behawioralna – dla kogo?

Psychoterapia poznawczo-behawioralna skierowana jest do dzieci, młodzieży i dorosłych z całościowymi zaburzeniami rozwoju- autyzmem i Zespołem Aspergera,

Terapia indywidualna obejmuje również następujące problemy:

  • zaburzenia lękowe (np. napady paniki, fobie)
  • zaburzenia obsesyjno-kompulsywne
  • trudności w radzeniu sobie z emocjami
  • trening zastępowania agresji, wybuchy złości
  • trudności w sytuacjach społecznych
  • depresja