Terapia NeuroTaktylna („neuro” – nerwy, „tectilis” – dotyk) jest jedną z podstawowych terapii opracowanych przez dr S. Masgutovej.
Neurosensoryczna terapia taktylna proponuje techniki terapeutyczne, które poprzez dotyk wpływają na rozwój funkcji półkul i kory mózgowej, śródmózgowia i tylnych partii mózgu.
Założeniem metody jest m.in.:
- uruchomienie naturalnych mechanizmów neurorozwojowych
- samoregulacja organizmu i radzenie sobie ze stresem, zarówno aktualnym, jak i chronicznym i dlatego może być stosowana u osób z zespołem stresu pourazowego
- aktywizowanie procesów samoświadomości
- usuwanie zakłóceń w odbiorze wrażeń dotykowych
- relaksujące i wyciszające oddziaływanie na układ nerwowy
- wpływ na stabilność emocjonalną (napady złości, tendencje depresyjne).
Prawidłowo działający zmysł dotyku jest podstawowym warunkiem dla prawidłowego funkcjonowania mózgu i układu nerwowego, aktywności ruchowej, rozwoju sfery emocjonalnej oraz wsparcia procesów poznawczych i kształtowania się osobowości.
Terapia NeuroTaktylna umożliwia sharmonizowanie organizmu, pozwalające na łatwiejsze funkcjonowanie i osiąganie nowych możliwości na poziomie rozwoju psychoruchowego, emocjonalnego, społecznego i poznawczego.
Terapia jest skierowana do dzieci z:
- uszkodzenie układu nerwowego (w wyniku wypadku komunikacyjnego, udaru)
- zespół nadpobudliwości psychoruchowej (ADD, ADHD)
- opóźniony rozwój psychomotoryczny i umysłowy
- autyzm, spektrum autyzmu lub zespół Aspergera
- trudności w nauce, głęboka dysleksja i dysgrafia
- przejawy zachowania agresywnego
- emocjonalna niestabilność
- problemy z koncentracją
- dokuczające lęki i fobie
- porażenie mózgowe
- zaburzenia mowy
- zespół Downa
- epilepsja
- FAS
Źródła: